Stanisław Serafin (1914-1938) urodził się w rodzinie chłopskiej Józefa i Wiktorii. Pełnił służbę w batalionie KOP „Orany”, w kompanii majora Jana Ewangelisty Klemensa Zgrzebnickiego.
Nocą z 10 na 11 marca 1938 r. Serafin patrolował granicę litewską na rzece Mereczance w pobliżu wsi Wiersze-Radówka. Gdy dostrzegł dwóch ludzi próbujących przekroczyć granicę, ruszył za nimi w pościg i przypadkowo wbiegł na terytorium litewskie, strzelając do litewskiego policjanta Justasa Lukoševiciusa, który w odpowiedzi ranił Serafina. Serafin został opatrzony przez Litwinów, ale wykrwawił się, zanim o godzinie 9 rano dotarł na miejsce litewski lekarz, ponieważ Litwini nie zgodzili się na wejście na ich terytorium lekarza z Polski. 14 marca został pochowany we wsi Marcinkańce w powiecie grodzieńskim. Inskrypcja na grobie „Stanisław Serafin kapral KOP z baonu „Orany” poległ w dniu 11.III.1938 r. w pobliżu strażnicy „Wierszeradówka” w obronie granic Rzeczypospolitej Polskiej”.
Jego śmierć stała się dla polskiego rządu pretekstem do postawienia Litwie ultimatum z 17 marca, w którym zażądano ustanowienia stosunków dyplomatycznych. Wydarzenie stało się z tego powodu szybko głośne w Europie jako podstawa spekulacji o możliwej wojnie polsko-litewskiej, szczególnie z powodu niemieckich i radzieckich sugestii o niezachowywaniu w ewentualnym konflikcie neutralności.
24 lipca premier Felicjan Sławoj Składkowski odznaczył matkę Stanisława Serafina w jego rodzinnej wsi, Dzikowcu.
Nagrobek kpr. Serafina z czerwonego kamienia, przykryty płytą. Na obelisku ślad po oderwanym elemencie owalnym (być może była to fotografia S. Sefafina lub głowy Chrystysa).
Stanisław Serafin / kapral K.O.P. z baonu „Orany” / poległ w dniu 11.III.1938 r. w pobliżu strażnicy „Wierszeadówka” / w obronie granic Rzeczypospolitej Polskiej /