Dowódca pułku, pułkownik Butkiewicz, zdecydował się uderzyć na tyły litewskie. W tym celu wyruszył z Wornian, dokąd pułk przybył z frontu sowieckiego, i przeprawił się mostem kolejowym przez rzekę Wilię, po czym w bród przez rzekę Żejmianę koło wsi Drużyle i podjął marsz na Podkrzyż, Dojlidany, Poszyle, Gieglówkę, przedzierając się przez oddziały litewskie w ciągłej styczności i potyczkach z nimi. Koło wsi Helenowo pluton podchorążego Wacława Rusieckiego z 2-go szwadronu wykonał szarżę na litewskich huzarów, przy czym wziął 8 jeńców i 10 koni. W tym starciu zwycięskim padł zabity plutonowy Szczemirski[1]. Plut. Witold Szczemirski został pośmiertnie odznaczony Orderem Wojennym Virtuti Militari 5 kl. nr 3572.
W Powiewiórce pochowano co najmniej kilku żołnierzy; później niektórzy z nich byli ekshumowani.
[1] Aleksandrowicz S., Zarys historii wojennej 13-go pułku ułanów wileńskich, 1929
Tu spoczął / po dwuletnich trudach wojennych / ś. p. / WITUŚ SZCZEMIRSKI / Plut. 13 p. Ułan. / Zgasł on od kuli litewskiej / w szarży pod Niemenczynem / dnia 19.X.1920 r. / w wieku lat 26 /