Nowa Rossa stanowi jedną z części zespoły cmentarnego na Rossie, w skład ktrego wchodzi także Stara Rossa (1769/1801), Cmentarz Wojskowy (1920), mauzoleum Matka i Serce Syna (1936). Po likwidacji klasztoru misjonarzy w 1838 roku Rosjanie zamienili go na więzienie, a w 1845 roku w zabudowaniach klasztornych utworzono filię antokolskiego szpitala wojskowego. 21 maja 1845 rokuWięcej oNowa Rossa[…]
Stara Rossa jest to jedna z części zespołu cmentarnego na Rossie, w skład którego oprócz wymienionej wchodzi też Nowa Rossa (1847), Cmentarz Wojskowy (1920), mauzoleum Matki i Serca Syna (1936). Jeszcze w końcu XVIII wieku za Ostrą Bramą stał kościół św. św. Józefa i Nikodema, przy nim był cmentarz parafialny, na którym chowano wilnian, należącychWięcej oStara Rossa[…]
Cmentarz Na Rossie (lit. Rasų kapinės) to zabytkowy zespół cmentarny w Wilnie, na Rossie, o powierzchni około 11 hektarów, który został założony w 1769, oficjalnie zalegalizowany przez magistrat wileński w 1801 roku. Poważnie zniszczony w 1952 roku. Został zamknięty w 1967 r., a dwa lata później, w 1969 wpisany do rejestru zabytków Republiki Litewskiej. Dokonano wtedyWięcej oCmentarz na Rossie[…]
Według danych encyklopedycznych cmentarz w Zakrecie założony został w 1915 r. w czasie okupacji niemieckiej. Przy bramie po prawej stronie była kwatera żołnierzy polskich pochowanych w l. 1919-1920. W 1949 r. cmentarz został całkowicie zburzony, groby zrównano z ziemią – najpierw niemieckie, potem inne. Krzyże i pomniki wrzucono do pobliskiego stawu. Cmentarz został zamieniony naWięcej oKwatera żołnierzy polskich na cmentarzu wojennym na Zakrecie w Wilnie[…]
Cmentarz na płd. – wsch. od wsi, pow. 0,60 ha. Cmentarz wiejski nieużytkowany na skraju lasu, niedawno częściowo odsłonięty z zarośli, większość nadal ukryta w zbitym gąszczu. 53 nagrobki. Najstarszy z 1945 r. Pochowani: Czepulonis, Iwaszko, Zimkiewicz, Monkiewicz Szlepik, Śmigielski, Sławińskie, Kupczełajc, Świetlicki, Korsak, Sosnowski. Groby żołnierzy? AK czy ofiar II WŚ: Iwaszko Franciszek, 1922Więcej oGroby ofiar II wojny światowej w Dawciunach[…]
Nad brzegiem Niemna w Druskienikach zachował się wysoki metalowy krzyż na betonowym postumencie. Obok sześć ram betonowych, pozbawionych krzyży. Polacy, których tu pochowano, prawdopodobnie służyli w armii carskiej, może byli żołnierzami pilnującymi pobliskiej strażnicy. W sumie od 1914 r. na cmentarzu położonym w lesie w pobliżu Wyspy Miłości pochowano 126 Polaków. W 1915 roku, wWięcej oKrzyż i cmentarz Polaków, żołnierzy armii carskiej, poległych w 1914 r. pod Druskienikami[…]
Podczas badań archiwalno-historycznych w księdze zmarłych w obozie jenieckim zostały zidentyfikowane 33 polskie nazwiska (10 cywilów, 18 – bez stopnia), 6 żołnierzy. Pochowani w okresie maj – wrzesień 1945. Ww. osoby były więzione w Szawlach, w obozie jeńców wojennych NKWD Nr 294, czynnym w l. 1945-1948 r. Zmarli pochowani w Szawlach, na II cmentarzu jeńcówWięcej oMiejsce pochówku jeńców wojennych w Szawlach[…]
Jest to jeden z najstarszych w Wilnie zachowanych zamiejskich cmentarzy przykościelnych. Został założony w pierwszej połowie XIX w. w latach 1815–1830, choć analiza architektury i źródła wskazują na jego istnienie już w wieku XVIII. Położony w sąsiedztwie kościoła Świętych Piotra i Pawła, między ulicami Paca, Słoneczną i Polową, początkowo zajmował część obecnej powierzchni, znajdującej sięWięcej oCmentarz Parafialny św. Piotra i Pawła (Słoneczny)[…]
Cmentarz Bernardyński założony został w 1810 r. na stromym brzegu Wilenki wśród wzgórz, dolin i pagórków na Zarzeczu. Jeden z najstarszych cmentarzy Wilna, na którym spoczywają przede wszystkim Polacy, stąd nazywany „Wielką księgą historii i kultury polskiej”. Wieczny odpoczynek znaleźli tu m.in. wybitny polski krytyk literacki L. Borowski, prawnik M. Dziewicki, filantropka T. Iwicka, przyrodnikWięcej oCmentarz Bernardyński[…]
Cmentarz Antokolski zajmuje obszar ponad 15 hektarów na pięknych krajobrazowo Rowach Sapieżyńskich. Tworzy go kilka kompleksów. Początkowo około 1809 roku powstał cmentarz szpitalny. W 1850 r. na wniosek biskupa wileńskiego powiększono teren cmentarza o 2,42 ha z przeznaczeniem na pochówki katolickie, powstał tzw. cmentarz cywilny na Antokolu. W 1918 r. armia niemiecka zbudowała w jegoWięcej oCmentarz na Antokolu[…]